Ασ’ τη δροσιά της θάλασσας
απάνω σου να στάζει.
Αλάργα στάσου στο γιαλό,
όπου το κύμα σπάζει.

Ντύσου τ’ αγέρα υφαντό
και του νερού τα τούλια.
Σε καμαρώνει ο Αυγερινός
και σε ζηλεύει η Πούλια.


Γοργόνες δεν ταιριάζουνε στη γη για να πατούνε.
Τις πλάνεψε το πέλαγο και πάντα εκεί γυρνούνε.
Τις πλάνεψε το πέλαγο και πάντα εκεί γυρνούνε

Κι ο νιος που τις αγάπησε
και που τις καρτεράει
Στο κύμα λέει τον πόνο του,
στη θάλασσα μιλάει:

«Θάλασσα μαυροθάλασσα
που μ’ έχεις πλανεμένο
Στ’ απέραντο γαλάζιο σου
για πάντα σκλαβωμένο».

Γοργόνες δεν ταιριάζουνε στη γη για να πατούνε.
Τις πλάνεψε το πέλαγο και πάντα εκεί γυρνούνε.
Τις πλάνεψε το πέλαγο και πάντα εκεί γυρνούνε.