Κι όμως υπήρξαμε στ αλήθεια ευτυχείς
Κι ίσως υπάρξουμε και πάλι , ποιος το ξέρει
Έμοιαζε η τύχη μια υπόθεση ψυχής
Μα οι ζωές συχνά περνούν χέρι με χέρι

Φτάνει που δίνουμε και παίρνουμε κι εμείς
Κι ας είναι κέρματα συλλεκτικής αξίας
Στα περασμένα τα μελλούμενα θα δεις
Σαν μεταποίηση παλιάς ενδυμασίας

Ήρεμη τώρα είν η μοίρα και μουγκη
Και περιμένει σα σκυλί να την ταΐσεις
Δες πόση έρημο διασχίσαμε πεζή
Και την μεγάλη οροσειρά με τις αρνήσεις

Κι ένα χαμογελο μπορείς να ζωγραφίσεις
Στην πανδημία της αγάπης ευπαθης
Μέσα στη θάλασσα ξανά να κολυμπήσεις
Κι από το πιο μεγάλο κύμα να πιαστείς