Φυλακισμένα σ' αγαπώ σε γράμματα σβησμένα
Στου πόθου την πυξίδα μου, σημάδι σου κανένα

Το όνομα σου στα πανιά μ' ασήμι κεντημένο
Στου δειλινού τη μοναξιά, καράβι γερασμένο

Στης μαργαρίτας τον ανθό πάλι θα σε μετρήσω
Θα τη ρωτήσω αν μ' αγαπάς, στο ψέμα ν' ακουμπήσω

Κοιμήθηκε ο έρωτας στην αγκαλιά τ' Απρίλη
Μα ξύπνησε στην παγωνιά πικρού φιλιού στα χείλη

Βαθιά στο κύμα χάνεται για να σε συναντήσει
Δώστου πνοή ν' αναστηθεί, μάτια για να δακρύσει

Στης μαργαρίτας τον ανθό πάλι θα σε μετρήσω
Με της ελπίδας το κρασί τους φόβους θα μεθύσω