Καμιά αλήθεια δεν με ξέρει
καμιά δεν ξέρω να σας πω
μαχαίρι έχω στο ΄να χέρι
και στ΄άλλο έχω το πιοτό

Τριγύρω βλέπω συμπληγάδες
θολό και άγριο καιρό
χάρτινα πλοία οι βδομάδες
πάνω σε στάσιμο νερό

Γυναίκα δως μου τις ωδίνες
δως μου και όμορφα παιδιά
να μην τα κλέβουν οι σειρήνες
να ΄χουν του δράκου την καρδιά

Κι εγώ που τώρα δε φοβάμαι
παρέα με τ΄ αληταριό
τις νύχτες θα πετροβολάμε
της πολιτείας το θεριό

Καμιά αλήθεια δεν με ξέρει
μόνο ένα όνειρο κρατώ
να βλέπουμε τα ίδια μέρη
σ΄ ένα παράθυρο ανοιχτό