Συλλογισμένη κι ασυμβίβαστη
με τα βήματα ελαφίνας,
αμαζόνα, τοξοβόλος του χρόνου,
με τ’ ακροδάχτυλα
καρτερικά στη σιωπή
σχηματίζει σαν αποκαμωμένη
μέχρι το σούρουπο ένα ήλιο,
ένα φεγγάρι κι ένα σύννεφο
να κρύψει την ποίηση μα
η βροχή στάζει θάνατον κι έρωτα.