Μια Πέμπτη ένα δειλινό
ίδιο σαν το μετάξι
μέσα στης γης τον χαλασμό
με πότισες με αγιασμό
κι έχει η ζωή αλλάξει

Μ’άνοιξες πόρτα να διαβώ
καινούρια πράγματα να δω
κι να γνωρίσω
Κι αν μείνω πάλι μοναχή
να ξέρεις, ναι έχω ψυχή
να προχωρήσω

Μια Πέμπτη φόρεσα για σε
μαλάματα κι ασήμια
Κι όπως σκοτείνιαζε η γη
σαν ήλιος ήρθες σαν αυγή
πάνω από τα συντρίμμια