Πότε Σεμέλη πότε Αγαύη
κοιμήσου Διόνυσε κουτάβι
στης μήτρας τ’ άγρυπνο σκαφίδι
για να ξυπνήσεις φως και φίδι.

Τότε οι απάνθρωπες μανάδες
θα γίνουν άξαφνα μαινάδες
να κεραυνώσουνε τον Δία
με τ’ ανοιχτά τους τα αιδοία –
πότε Σεμέλη πότε Αγαύη.

Πότε τσακάλι πότε ελάφι
το σπέρμα μ’ αίμα η νύχτα βάφει
κι απ’ του κορμιού τα ορυχεία
ποτάμι χύνεται η βακχεία.

Τότε ασυγκράτητη κι η Βία
του Κράτους γίνεται συμβία
ώσπου κι αυτή με τη σειρά της
να βυθιστεί στα Τάρταρά της –
πότε τσακάλι πότε ελάφι.

Τότε ασυγκράτητη κι η Βία
του Κράτους γίνεται συμβία
ώσπου κι αυτή με τη σειρά της
να βυθιστεί στα Τάρταρά της –
πότε Σεμέλη πότε Αγαύη.