Εσύ που μου ‘λεγες
πως δεν θα μ’ αγαπήσεις
κι ούτε συνήθεια
να σου γίνω δεν θ’ αφήσεις.

Εσύ που γέλαγες
σ’ αυτούς που αγαπήσαν
κι από αγάπη
και μεθύσαν και δακρύσαν.

Εσύ ο δυνατός
και πως συμβαίνει πως
χωρίς ντροπή να κλαις
και μείνε να μου λες.
Εσύ, εσύ ο δυνατός.

Εσύ που μου ‘λεγες
με τόση ειρωνεία
πως η αγάπη
είναι υπόθεση αστεία.

Εσύ που πίστευες
πως ήσουν ο γενναίος
κι από αγάπη
δεν θα έκλαιγες βεβαίως.

Εσύ ο δυνατός
και πως συμβαίνει πως
χωρίς ντροπή να κλαις
και μείνε να μου λες.
Εσύ, εσύ ο δυνατός.