Χώρα μου τρελή και ψώνιο μπαλαρίνα
μέγαρα ζητάς μα θέλεις και κλαρίνα
κι όπως τα μεριά σου ανεμίζεις
δέκα εκατομμύρια ψυχές αποκοιμίζεις.

Δείξε χαρακτήρα, τράβα την κουρτίνα
κι άσε μια φορά να βγει απ' την κουζίνα
το προσωπικό, τ' αδήλωτο που έχεις
για να βρίζεις, να πηδάς και να ελέγχεις.

Η μπάντα παιανίζει, τρέχουνε τα σάλια
μπάτσοι, στρατηγοί, παπάδες και ρεμάλια
στην εξέδρα πάνω κορδωμένοι
κι από κάτω οι άτυχοι, τ' απόπαιδα, οι ξένοι.

Αετώματα και τσίγκια στη σκεπή μας
πάγωσα κυρά, μπάζει το τσαρδί μας
με παλιομπαλώματα και νάζι
δεν θα το γλυτώσουμε το κοφτερό αγιάζι.