Στη γειτονιά σου τραγουδώ φως μου κι αυτό το βράδυ
κι αν τύχει κι είσαι ξυπνητή δώσε μ' ένα σημάδι.

Πώς να 'ρθει ο ύπνος να με βρει αφού δεν ησυχάζω
μερού νυχτού τη σκέψη σου έχω και κουβεδιάζω.

Αφού στην ίδια τη φωτιά βράζουμε νύχτα μέρα
έλα να παντρευτούμενε όμορφη θυγατέρα.

Δεν είναι πως δε σ' αγαπώ μα σκέφτομαι τον κύρη
που μ' έταξε σε πλούσιο και του κρατάω χατήρι.

Απόψε το τραγούδι μου το τελευταίο θα 'ναι
κι ότι σου λέει η καρδιά στ' αληθινά το κάμε.

Τα πλούτη τα περιφρονώ σαν βρίσκομαι κοντά σου
πιο πλούσια αισθάνομαι απ' τη χρυσή καρδιά σου.

Εσύ σαι τ' άστρο το λαμπρό κι όπου κι αν πας κλουθώ σου
δεν εφαντάστηκα ζωή άμα χαθεί το φως σου.