Μες στο δεξί αυτί της έβρεχε συνέχεια.
Οι φίλοι την αποκαλούσαν ήπειρο.
Οι εχθροί κοιμόνταν στα παπούτσια της
μικρά βακτήρια στις κάλτσες οι κουβέντες τους.
Σ’ όλους τους εραστές
πρόθυμα εμπιστευόταν τα κλειδιά
όμως τα σπίτια της συνέχεια μετακόμιζαν
σε αδιέξοδα στενά μ’ ονόματα εντόμων
κι έτσι ποτέ κανείς τους δεν την ξαναβρήκε.
Στην οδό Μυγών έζησε πολλά χρόνια.
Κάποτε μάλιστα παντρεύτηκε
αν και οι φήμες λεν
ότι γαμπρός ήταν η ίδια μεταμφιεσμένη σε άντρα
που έπαιζε και τους δύο ρόλους εναλλάξ στην τελετή.
Όμως όταν κάποτε χυθεί όλο το αλάτι της στο χώμα,
η γυναίκα φύλλο θα πέσει απ’ το δέντρο.
Όπως όλοι μας.
Αφού τίποτε πιο κανονικό απ’ τον θάνατο.