Κουράστηκαν τα λόγια
γυρεύουν έναν ίσκιο να ξαποστάσουν
μέρες φλύαρες φιμώνουν τη σιωπή
να μη μιλήσει

οι κήρυκες του θανάτου διαπρέπουν
οι νάρκισσοι της γραφής
ερωτοτροπούν με τυπωμένες σελίδες
διάζευξη, διαχωριστικές γραμμές, σύνορα
δοκιμασμένα, δόκιμα, αναλογικά, ψηφιακά
σε θάλασσα γη κι αέρα

εμείς -οι άλλοι
ανάμεσα μας αόρατος
ταυτοποιός καθρέφτης

ο κόσμος άνω-κάτω
πάντα το άδικο φονικό
πάντα κάτι λείπει κάτι πονά
η ομορφιά διώκεται
η απουσία της μας κρύβει
τις μαγικές συνδέσεις των πραγμάτων
το ξέφωτο του άλλου λόγου

χαρτιά, σημειώσεις, σενάρια
ακανόνιστα σύμβολα
αντικλείδια, οδηγοί
δεν ωφελούν
λόγιοι, γραφιάδες
μια διαβρωτική εξουσία
με ένδυμα αμνού
το βλέπει καθαρά
τροφή της φωτιάς το παράπονο
της φαντασίας τα απόνερα
τα πήρε η θάλασσα και πάνε

ονειρευόταν τόσο πολύ
ώστε λησμόνησε να ζήσει
πεθυμιές ζείδωρες, απλές και άλλες
μεγαλεπήβολες πιεστικές
άλλοτε πετούσαν με κέρινα φτερά
και άλλοτε χαμηλά το βάρος του νερού τις καταργούσε

από τα έγκατα της γης και τις ακρώρειες του αιθέρα
άλικο και κυανό ποτάμι η ζωή ρέει αδιάκοπα
στις σιωπηλές γωνιές της πόλης
αντιφεγγίσματα αγριεμένης σελήνης
ζωγραφίζουν αλλόκοτα σχήματα στην άσφαλτο

φευγαλέα οδόσημα της μνήμης
μια πληγή βαθιά αποκοιμίζουν τη νύχτα οι άνθρωποι

η σκιά αίφνης εγκαταλείπει
τον αταξίδευτο ταξιδιώτη

ρίξε τη σχεδία στα απάνεμα νερά
το σώμα ξέρει τη διαδρομή
η άλλη οδός ευδαιμονίας