Μορφή τυπωμένη στην πέτρα
των ονείρων σου
ρήγματα που τα ένωσε
η μνήμη και ο χρόνος
ιέρεια του ακατάληπτου πάθους
του τρόμου και της ηδονής
Αριέτα τραγούδι
από τις στοές του ουρανού και της συνείδησης

το χέρι της
δεν τόλμησες να αγγίξεις
πήρε φως
και στο παράθυρο χαράχτηκε
δενδρίτις
η άλλη όψη

κουλουριάζεσαι εσύ αδέσποτος κύκλος
στο χλοερό καταφύγιο
διάστικτο φωτεινές ψηφίδες
της αλήθειας τα θραύσματα
μάταιη η λύτρωση του ύπνου