Κοίτα μια κουρτίνα
που ανεμίζει
μπρος στου μπαλκονιού την κουπαστή
Κι όπως πέφτει ο άνεμος
γυρίζει
στους χαλκάδες που ’χει κρεμαστεί

Μια κουρτίνα που ανεμίζει
στον ακάλυπτο μπροστά
Έτσι μέσα του κι ο άνθρωπος νομίζει
πως θ’ ανοίξει τα φτερά του
να γλιτώσει απ’ τα γνωστά
μα τα ελεύθερα πετάνε χωριστά