Τσιγάρο και καφές μόνος το χάραμα
πάλι ο νούς μου ταξιδεύει
νομίζοντας πως κοροϊδεύει
την πιο κρυφή και άγρια στεναχώρια μου
που την κρατάω στου μυαλού μου τον βυθό

Τα χρόνια μου ταξίδεψαν γίναν λαθρεπιβάτες
τα πήρε ο αέρας και η βροχή και χάθηκαν στους χάρτες
πέρασαν θάλασσες βουνά και γύρισαν θλιμμένα
και μου παν πως η αγάπη μου σκοτώθηκε για’μένα

Τσιγάρο και ποτό μόνος το απόβραδο
πάλι κοιτάζω τον καθρέφτη
βλέπω τον πιο μεγάλο ψεύτη
που σου ψιθύριζε στο αυτί και σε αγκάλιαζε
σώπα μην κλαις για εσένα πάντα θα’μαι εδώ