Το πρωί στο θρανίο
να χαράζεις βαριέμαι
τις φτηνές διδαχές καταριέμαι
Με σκουντάς και μου γνέφεις
μια ματιά στην αλάνα
δυο λεπτά στα κρυφά η κοπάνα
Και μετράμε τους δρόμους
την ανία χαιρέτα
δυο ψυχές μια βροχή κι η φλορέτα
Να ανοίγω τα χέρια
να γελάς να ουρλιάζεις
πως δικέ μου στη τρέλα μου μοιάζεις

Είσαι για πάντα είκοσι
στον κόσμο σου Θανάση
να ψάχνεις δρόμους ανοιχτούς
και κάποιον να σου μοιάσει
Θα βλέπω τις γκριμάτσες σου
σε μια παλιά κασέτα
κι ότι έμεινε και σκούριασε
απ' την μπορντό φλορέτα

Να μου λες για κορίτσια
πως μαζί μου φρικάρεις
πως μια μέρα ίσως κάπου μπαρκάρεις
Δε μας φτάνουν οι ώρες
δε μας φτάνουν οι μπύρες
κι η στροφή κολλητέ που δεν πήρες