Το στέμμα έφερνε κάτι
από το αίμα μου
καθόλου από το σώμα.
Υπέταξα στο βάρος του
καθήκον που υπηρέτησα
κι ας στέκομαι εμπρός
γυμνός από παράσημα.
Τώρα θα είσαι γιος της μάνας σου
σπανίως του πατέρα.
Έπειτα θα ‘σαι εγγονός
μονάχα της γιαγιάς.
Θα ’ρθει η ώρα
για να συντάξεις
θρήνο του πατέρα
κι έπειτα ανέκφραστος θα περιφέρεσαι
πρίγκιπας του πουθενά.
Θα το φέρουν οι καιροί
να γίνεις πάλι εγγονός
μονάχα του παππού
κι όταν χαράξει μέσα
η αγάπη του
θα σ’ εξορίσουν τα σκυλιά
που στέκαν στην αυλή του.
Ένας παράξενος Πλανόδιος
χωρίς σκοπό, χωρίς καθήκον
θα πορευτείς σε θάλασσες
με άγριες φουρτούνες.
Αν φτάσεις στην ακτή με στέμμα άθικτο
καμία θάλασσα δεν σ’ άξιζε
κι όποιον σκοπό σού επέβαλαν
ήταν δικός σου μύθος.