Φεύγουν τα χρόνια με αλκοόλ, καπνό και στίχους
σε μια πατρίδα με τις πλάτες της στους τοίχους
πάνω στα γυάλινά της πόδια περιμένει
κι εμείς παράφορα δειλοί, στο φως κρυμμένοι.

Έλα κι απόψε το σκοτάδι μου να σβήσω
στάξε δυο λέξεις στο ποτήρι να μεθύσω
σβήσε τα σύνορα του κόσμου και τα μέτρα
πάρ’ το μαχαίρι απ’ το χέρι μου Ηλέκτρα.

Φεύγουν τα χρόνια κι απ’ τα χείλη μας οι λέξεις
κι εσύ ζητάς σε κάποιο ψέμα να πιστέψεις.
Ήλιους και θάλασσες γυρεύεις στα υπόγεια
και πώς γυρίζουνε με λόγια τα ρολόγια.