Στον Μακρύδρομο βαδίζω
Απ΄ το λιόγερμα ορθρίζω
Πια δεν ξέρω τι ορίζω
Μέρα – νύχτα σαν βαδίζω.

Σαν γεννήθηκα τρεκλίζω
Στον Μακρύδρομο αρμενίζω
Δίπορτο χάνι αντικρίζω
Μέρα – νύχτα σαν βαδίζω.

Σαν πουλί όταν φωλιάζω
Που να πάω, αναστενάζω,
Τους διαβάτες σαν κοιτάζω
Μέρα – νύχτα όπου αράζω.

Στον Μακρύδρομο για χρόνια
Συννεφιές, λιακάδες, χιόνια
Μες στα ξένα τα καμιόνια
Μέρα – νύχτα χελιδόνια.

Αν βαθιά το συλλογιέσαι:
Στην Ανατολή γεννιέσαι
με τη Δύση συναντιέσαι
Μέρα – νύχτα σαν πλανιέσαι.

Ο Ασίκ Βεισέλ τα λέει,
Χαιρετά πικρά και κλαίει,
«Στον Μακρύδρομο τα ελέη,
Μέρα – νύχτα κάποιος κλαίει.