Όπα όπα
Όπα όπα όπα

Δε μου το ‘πες, δε σου το ‘πα
Κάποιος μου χτυπάει την πόρτα!

Πάω ν’ ανοίξω και τι βλέπω;
Τον Ιό μ’ άσπρο γιλέκο.

Είμαι ο Ιός του Χατζηαβάτη
Είπες, Καραγκιόζη, κάτι;

Έχει Ιό ο Χατζηαβάτης;
Έχει, κι είναι στο κρεβάτι!

Κάνει αψού, με κάνει λούτσα
Απ’ τη μούρη ως τα παπούτσια.

Παίρνω πρέφα την απάτη
Του βουλώνω το 'να μάτι.

Πιάνω και του ρίχνω σπρέι
Που όλους τους ιούς τους καίει.

Λάθος που άνοιξα την πόρτα,
Δεν ανοίγουν όπως πρώτα.

Γράφω σ’ ένα μπιλιετάκι
Πικρά λόγια σα φαρμάκι.

Το ‘στειλα στο Χατζηαβάτη
Που 'ναι τέζα στο κρεβάτι.

Πάρ’ τον πίσω τον Ιό σου,
Τρίψ' τονα στο κούτελό σου!

Τον Ιό με την κορόνα,
Τον μεγάλο απατεώνα.

Τι με βρήκε τον καημένο;
Με τη μάσκα ν’ ανασαίνω

Με τα γάντια κάνω κλήσεις,
Δεν μπορείς να μη μιλήσεις.

Γύρω απ' το τετράγωνό μου
Πάω βόλτα το σκύλο για καλό μου.

Στους ΖΗΤΑδες δεν οφείλω
Εξηγήσεις για το σκύλο.

Φτάνει και το Κολλητήρι
Με κινίνο στο ποτήρι.

Δεν το πίνω, έχω χρόνια
Τρώω απ' τα ψωμιά μου ακόμα.

Οι γιατροί που βάλαν πλάτη
Είναι γιοι του Ιπποκράτη

Οι νοσηλευτές ανίψια,
Οι καθαριστές βαφτίσια.

Άντε κι έρχεται η μέρα
Που θα πάρουμε αέρα

Θα ανοίξουμε τα σπίτια
Όπως το’ χουμε συνήθεια.

Θα το ρίξουμε στη μάσα
Και θα φάμε όλα τα πράσα

Τα κρεμμύδια για το Νιόνιο,
Ο Ιός θα πιει το κώνειο!

Γέλασε βρε Χατζηαβάτη!
Είπαμε, βάζουμε πλάτη.