Είδα τον Χάρο με μπουφάν και με γυαλιά ηλίου
Να καβαλάει σαν τρελός χιλιάρα μηχανή
Να κατεβαίνει γκαζωτός μια νύχτα τη Σταδίου
Κάποιο μπαράκι για να βρει να μπει για να τα πιεί

Χαρούλη στάσου μια στιγμή τον πόνο σου τον νιώθω
Στις αμαρτίες σου έκανες και κάποια καλά τ’ ακούς?
Εάν δεν ήσουνα εσύ να πάρεις τον Αδόλφο
Ακόμα η ανθρωπότητα θα έθαβε νεκρούς

Κι απέναντι με δυό ποτά καθίσαμε στην μπάρα
Και πιες αυτός και πιες εγώ φίλοι βρεθήκαμε
Δεν είναι επάγγελμα αυτό που κάνω ρε φιλάρα
Μου ‘πε οι άνθρωποι να δεις με σιχαθήκανε
R
Μου τα ‘πε ο Χάρος και μετά αρχίνησε να κλαίει
Και βρέθηκα κοίτα να δεις, να τον παρηγορώ
Ένα πιστόλι έβγαλε και ξαφνικά μου λέει
Έλα το Χάρο σκότωσε, κι εγώ θα στο χρωστώ.