Ξεπέρασαν οι άνθρωποι το φως της αστραπής
Θαρρείς πως έγιναν με μιας Θεοί εξορισμένοι
Τον κόσμο γύρισαν ανάποδα γιατί
Το τέρας που ταΐζουνε ποτέ του δε χορταίνει

Από το χέρι με κρατούν αγγέλοι και διαβόλοι
Μία στο φως με βγάζουνε, μία στα σκοτεινά
Παράδεισος δεν είναι ούτε κόλαση
Αυτό αδερφέ μου λέγεται σύγχρονη σκλαβιά

Τα μάτια μας φωτίσανε σαν γιγαντοοθόνες
Με ψεύτικα χαμόγελα κι αλληλομαχαιριές
Η σκέψη αναλόγιο με θέσεις και κανόνες
Πηγαίνει εκεί που κρύβονται μονάχα οι σκιές.