Φωτιά και ρίγος, κι ο χρόνος λίγος
Σιωπή που σφάζει, καθώς σου μοιάζει
Σπασμένοι δείκτες, ρωτούν αν ήρθες
Κοντά μου στάσου και ξεκουράσου
-Ρεύμα μου στο σώμα πέρνα
Όλα τ΄άλλα είναι φτηνά- κοίτα, να-
Να σε νιώσω ως τη φτέρνα
Τράνταγμα που με ξυπνά
Ένα τέλος που αρχινά
Με το βλέμμα καρφωμένο
Στο δρόμο που θα ρθείς
Σκισμένο και ραμμένο
Ό,τι ψέμα και να πεις
Έτσι διάφανη που είσαι
Όλα είναι φανερά
Πιο γερά , πιο γερά
Κράτησέ με πιο γερά
Ρωγμή και άκρη, δικέ μου χάρτη
Γυαλί που κόβει, σπασμένο ρόδι
Αδίκησέ με, μα φίλησέ με