Μες στους γιαλούς, μες στους βυθούς πλανιέται τ’ όνειρό μας,
Κάποιο να συνεπάρει το αγέρι – καταλύτης –
Εκείθε θέλει, στους γιαλούς γλυκοφιλεί το η Πούλια
Την αυγινή, και το βραδύ, βραδύ, ο Αποσπερίτης.

Αποπλανήθη απ’ τους γιαλούς και τους βυθούς. Πού πάει;
Ανάλαφρο σαν πούπουλο και απαλό σαν χνούδι,
Τ’ αγέρι τ’ αποπλάνεσε, το σέρνει, το πετάει.
Θώρα το τώρα, αγάπη μου, φύλλο ξεπεταρούδι.