Νυχτώνει στο μεγάλο κάστρο
στον ουρανό ανάβει τ' άστρο
σηκώνεται άνεμος, φυσάει
και τα παράθυρα χτυπάει.

Φυσάει ο άνεμος, φυσάει
από το Νότο ξεκινάει
από της Αραπιάς τα μέρη
κι έχει μήνυμα να φέρει.

Φυσάει, είναι φουσκοδεντρίτης
ζεστός κι υγρός νοτιάς της Κρήτης
που φτάνει μέχρι τα καρνάγια
και καβαλάει τα μουράγια.

Κι έπειτα χύνεται στην πόλη
την ώρα που κοιμούνται όλοι
τρυπώνει από τις χαραμάδες
χαϊδεύει κόρες και μανάδες.

Κι έπειτα γίνεται γυναίκα
ρίχνει τους άντρες στο κρεββάτι
και δεν μπορούν να κλείσουν μάτι
και δεν μπορούν να κλείσουν μάτι.

Φέρνει την Άνοιξη μαζί του
απάνω στο γυμνό κορμί του
βασιλικό και χαμομήλι
κι όλες τις μυρωδιές τ' Απρίλη.