Τον δρόμο σου ποτέ δεν τον αφήνεις
και ότι γίνει πίσω δε γυρνάς
σε ήλιο και βροχή θα επιμείνεις
σα νά ‘σαι ή δραπέτης ή φυγάς

βαδίζεις μοναχός σε παραλλήλους
μα σμίγανε οι δρόμοι που και που
μεγάλωνες ακούγοντας τους θρύλους
και γκρέμιζες τα ψεύτικα ταμπού

περπάτησες χιλιόμετρα σκοτάδια
και δίψασες πολύ στην ερημιά
κι εφόσον τα πηγάδια ήταν άδεια
ξεχνιόσουνα κοντά στα γιασεμιά