ΑΠΟΨΕ ό Μαύρος “Άγιος στα δεξιά του “Άσπρου Χριστού,

μπροστά σ’ ένα γυμνό τραπέζι από αφρικανικό μπαμπού, όπου κείτονται

τα λιγοστά ματωμένα του ποιήματα, μαθαίνει στον Κύριο:

«Το αίμα πού εχύθη απ’ τις πληγές και των δυό μας

κάτω απ’ τα ίδια καρφιά, κάτω απ’ την ίδια λόγχη, κάτω απ’ τα ίδια αγκάθια,

έχει το ίδιο χρώμα, Κύριε, — όχι μαύρο, όχι άσπρο — κόκκινο χρώμα, Κύριε,

σαν το λάβαρο της δικαιοσύνης». Ό Χριστός ακούει,

καταλαβαίνει και σωπαίνει. ‘Αλήθεια, κόκκινο.

Και κοκκινίζει το χλωμό του πρόσωπο από ντροπή κι από θυμό. Κοκ¬κινίζει.

Φέρνει τις δυό παλάμες του επάνω στις παλάμες

του Μαύρου “Αγίου, αντικριστά, σα να δίνει τον όρκο•

— τα ίδια σημάδια και στις τέσσερεις παλάμες

κι απ’ την οπή των τέσσερων ενωμένων χεριών

μια δέσμη αχτίνες πέφτει στο γυμνό τούτο τραπέζι

πού συνεχίζουμε τα κόκκινα τραγούδια Του και το άσπρο Του γέλιο.

‘Απόψε, ό Μαύρος “Άγιος, στα δεξιά των Λαών, υπαγορεύει:

Το αίμα δεν είναι μαύρο ούτε άσπρο — είναι κόκκινο

όπως το χρώμα της αδελφοσύνης. Δεν πρέπει να χύνεται το αίμα.