|
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Αμελοποίητα
Με το σώμα
κολλημένο στον τοίχο
με τη μαχαιριά στον κρόταφο
σφίγγοντας το αόρατο
στο λαιμό
πιο πολύ πιο βαθιά —
το δαχτυλίδι στον δεξιό παράμεσο
σ’ εμποδίζει
ν’ αγγίξεις την πηγή.
Ευωδιές λεϊμονάνθι
όχι απ’ τους κήπους
απ’ το ναό.
Η τραγιάσκα του Χρίστου
στη μασκάλη του έργάτη
ψηλά
στη μαρμάρινη σκάλα
ματωμένη.
Το ‘δες κι εσύ.
Πώς έγινε λοιπόν;
***
Το μαχαίρι η κραυγή
ο υπόγειος σταθμός
η μεγάλη κίτρινη αφίσα
κι ό έρωτας — είπες — ο έρωτας.
Το καπέλο του τυφλού στις ράγιες
κι ο καπνός του τραίνου
φεύγοντας προς το μέρος
όπου κοιτούν οι πικραμένοι.
Ποιος θα μας θυμηθεί;
***
Τις είδες στο πάτωμα
τις στάλες της λαδομπογιάς
στεγνές μαυρισμένες.
Τις στάλες το κερί στο νιπτήρα.
Η πόρτα δεν ήταν βαμμένη.
Οι νεκροί λείπαν.
Το ίδιο κι εμείς.
Ώ φιλήδονο βράδυ
ατελέσφορη δόξα.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 137 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|