Άρη

Στα βουνά

πάνου ψηλά

τ’ άλογα

ο καλπασμός σου

Ζήτω.



Άρη

τ’ όνομα σου

η σάλπιγγα

η ανηφόρα της ψυχής σου

ψηλά-ψηλά

-που πας

αγγόνι του Κολοκοτρώνη;



Άρη

ρωμιέ λεβέντη

ασίκη της παλικαριάς

οι Άγγελοι σε παράταξη

δείχνουν όπλα

καθώς ανεβαίνεις.



Άρη

τα δέντρα κλαίνε

κλαίνε τα βουνά

κλαιν τα ποτάμια μας

νυχτώνει ο ίσκιος τους κάμπους

νυχτώνει τον αγέρα

γδέρνει τα στήθια της η Ελλάδα

δέρνεται η Λευτεριά

η Λευτεριά η μητέρα σου

που σου κανάκιζε τα γένια

στον ίσκιο του πλάτανου.



Άρη

σε κλαιν τ’ άλογα

κλαιν τ’ αρνιά

κλαιν τα τρυγόνια

σε κλαίει κι ο Χάρος δίχως να τον βλέπεις

καθώς σε πάει καβάλα στο φαρί του

εσύ μπροστά στη σέλα πάνου

και κείνος πίσω στα καπούλια.