Αναποφάσιστα αισθήματα, κινήσεις, γεγονότα. Το βράδυ

είχε ένα κίτρινο χρώμα σαν ένα ποτήρι λεμονάδα

πού πίνει ό τυφλός μπροστά στο παράθυρο. Εκείνος

δεν ήξερε που να πατήσει — στο χαλί; στα πλακάκια; Του το ‘πα:

θα πεθάνεις κι εσύ. Δε με πίστεψε. Τώρα οι γυναίκες

γερνάνε μονομιάς. Δεν καλοβλέπουν. Τρυπούν το δάχτυλο τους

με τη μεγάλη βελόνα, όπως μπαλώνουν, καθισμένες στο κρεβάτι,

μια στρατιωτική, πολύ μακριά, βαμμένη χλαίνη. Στέκουν,

βυζαίνουνε το δάχτυλο τους, απορούν, κοιτούν την καρέκλα,

κοιτούν την κουρτίνα να τούς πει. Χάνουν Κάι τη βελόνα φοβούνται

μη Κάι μπηχτεί στα μεριά τους, στον ύπνο τους. Μόνον εγώ

πού το ‘ξερα — λέει — από πριν, μόνον εγώ είμαι νέος.