Είδαμε την κάππαρη του νησιού στο σακί του ζητιάνου

τις γερασμένες ανύπαντρες γυναίκες πίσω απ’ τις γρίλιες•

είδαμε απ’ το παράθυρο τη νύχτα να λιώνει στην αυγή.

Οι μυρωδιές απ’ τις κουζίνες έσμιγαν στο κλιμακοστάσιο.

Η μια γυναίκα είχε το πρόσωπο φαγωμένο. Η άλλη

φορούσε μια κίτρινη μάσκα στην τσέπη της ποδιάς της

είχε το καθρεφτάκι και το ρολόι. Στα κάγκελα της σκάλας

περνούσε το ποντίκι λυπημένο. Ανάμεσα στα δόντια του

κρατούσε το σοκολατάκι της νεκρής. Η τρίτη γυναίκα

κοίταξε κάτω στην αυλή με τις ξερές αγκινάρες

και μάζεψε τα δάχτυλά της σαν να τρυπήθηκε. Όλα — είπε —

όλα είναι μια μετάνοια, χωρίς κανένας να ‘χει αμαρτήσει.

Ο θυρωρός βγήκε στο διάδρομο κρατώντας μες στο δίσκο

το κεφάλι τού ταύρου ολοστόλιστο με κόκκινες ταινίες.