Στο σανιδένιο χαγιάτι οι καρέκλες

στεριωμένες ψηλά στην ησυχία. Δέντρα

και κόκκινες στέγες στον κατήφορο. Εκεί

μέσα στους καπνοδόχους έχει πήξει η καπνιά

απ’ το μαύρο πού αντάλλαζαν μέσα στα σπίτια

χρόνια και χρόνια μισαλλόδοξοι άνθρωποι

και τα μαύρα σταμνιά, παραταγμένα στο πεζοδρόμιο,

χωρίς νερό, χωρίς την τέφρα των ηρώων,

σε μιαν ανύποπτη μίμηση της διάρκειας. Τότε

φύσηξε απ’ την κοιλάδα, θα γυρίσουμε — είπε — πάλι,

να δούμε πάλι το βουνό, τακτοποιώντας στο τραπέζι

τα τέσσερα ταριχευμένα δάχτυλα, τα κομμένα,

σε σχήμα χειραψίας —ο αντίχειρας λείπει.