Η ζωή με πάει δίχως να ρωτάει
μία στη φωτιά, μιά στη παγωνιά
και με παρατάει

ύστερα καρφώνει όνειρα στο χιόνι
άλλη μιά φορά κόβει τα φτερά
και με κεραυνώνει

η ζωή παλίρροια μέσα σε ντελίρια
σπάνε τα κλειδιά καίγεται η σοδειά
κλείνουνε γεφύρια

το χέρι σου δώσ’ μου
να πάμε το δρόμο μαζί
στο τέλος του κόσμου
η αγάπη μονάχα θα ζει

η ζωή ξοδεύει, στο γκρεμό οδεύει
όλα ρημαδιά, άγρια καρδιά
πως σε παγιδεύει

πάλιωσε κ’ η ύλη, τρέμει το καντήλι
πέφτουνε κορμιά, γύρω ερημιά
κι έρχεται το δείλι