Ο χρόνος κι ό θάνατος – είπε. Δεν μπορείς να χωρίσεις

εσύ από σένα. Το ‘να σου χέρι κρατημένο μέσα στ’ άλλο.

Το χταπόδι καρφωμένο στο ξύλο. Το αλάτι στο κιούπι.

Στο πάτωμα ριγμένο το σακάκι μου και το μαχαίρι.

Απ’ το διάδρομο έρχεται ή τυφλή γυναίκα. Πλησιάζει.

Κρύβω το μαχαίρι κάτω απ’ το μαξιλάρι μου. Εκείνη

πηγαίνει κατευθείαν εκεί. Το παίρνει. Φεύγει.

Όλη τη νύχτα την ακούω να τριγυρίζει μέσα στον τοίχο.