Έφερε η γυναίκα τη λεκάνη• την ακούμπησε στό τραπέζι•

πρόσεξε μην πατήσει το χαρτονόμισμα. Πήρε το διαβήτη,

χάραξε στο νερό έναν κύκλο (διόλου άφηρημένη),

γύρισε ξαφνικά στο γέρο οργισμένη. «Εσύ — του είπε — εσύ».

«Ξέρω – είπε ό γέρος — άλλο ήθελες να πεις,

άλλο να κάνεις. Μη φοβάσαι. Δε θα μιλήσω.

Άλλωστε, αυτός που ξέρει τι μπορεί πια να πει;»

Αύτη τού πήρε το καπέλο οπ’ τα γόνατα τ’ απόθεσε

στη διπλανή καρέκλα πλησίασε πάλι τη λεκάνη,

έβρεξε το ‘να δάχτυλο της στο νερό και χάραξε

το σημείο τού σταυρού στον καθρέφτη. Σε λίγο

ό σταυρός εξατμίστηκε, μαζί και τα δύο πρόσωπά τους.