Μέρες, γίναν οι ώρες μου μέρες
Ξεχασμένες Δευτέρες με βράδια στεγνά
Σε κρυφό μονοπάτι με ολόλευκο χάρτη
Με κρυστάλλινο δάκρυ και μάτια υγρά

Σ’ ένα άδειο κρεβάτι, στης ζωής μου την άκρη
Ένα βήμα να κάνω για να’ ρθώ κοντά..
Και του χρόνου η σκόνη, ας μου φανερώνει
Πως θα’ θελα τώρα να σ’ είχα αγκαλιά

Μείναν τα βράδια μου μισά….

Η φωνή μου παγώνει κι ανάσα μου μόνη
Ένα σήμα μου κάνει μηχανικά
Σαν υπέροχο χιόνι που σιγά σιγά λιώνει
Και μου φανερώνει αλήθειες ξανά..

Τρείς κι ακόμα είμαι μόνος μα δεν τρέχει ο χρόνος
Και οι δείκτες στον τοίχο δεν πάνε μπροστά
Λύνω άσκοπα πάλι, με σπασμένο κεφάλι
Το αίνιγμα που με φέρνει σ’ εσένα κοντά

Μείναν τα βράδια μου μισά….