Δε γἰνεται μεσ᾽τη ζωἠ η απὀσταση συνἠθεια
Δε γἰνεται σου το᾽χα πει ο κὀσμος μια σταλιἀ
Η σκἐψη θα γυρνἀ,θα γυρνἀ πἀλι στα ἰδια
σε ὀλα αυτἀ που αγἀπησε και πἀντα θ᾽αγαπἀ

Τα λὀγια να στα πω για να το καταλἀβεις
μὀλις με εἰδαν στρἰψανε γωνιἀ
Μια νὐχτα σε χαρτἰ στο εἰχα γρἀψει
Εἰναι η ζωἠ μικρἠ και γρἠγορα περνἀ

Μη βἀζεις την ψυχἠ σου,στο λἐω,σε καλοὐπια
εἰναι ακριβἠ,δεν πλἠρωσες για να την ξεπουλἀς
Το αἰμα σου το πἰνουν,στην πἐφτουν σαν κουνοὐπια
και σαν το ψἀρι μὀνος στο γυαλὀ θα σπαρταρἀς

Τα λὀγια να στα πω για να το καταλἀβεις
μὀλις με εἰδαν στρἰψανε γωνιἀ
Μια νὐχτα σε χαρτἰ στο εἰχα γρἀψει
Εἰναι η ζωἠ μικρἠ και γρἠγορα περνἀ

Κι αφοὐ στην επιφἀνεια μονἰμως ζεἰς γελὠντας
κι αν κουβαλἀς στην πλἀτη σου βαριἀ κληρονομιἀ
Του πἀτου τα πολὐχρωμα κορἀλλια δες γυρνώντας
να πάρεις την ανἀσα σου να βγεἰς απ᾽τα βαθιἀ

Τα λὀγια να στα πω για να το καταλἀβεις
μὀλις με εἰδαν στρἰψανε γωνιἀ
Μια νὐχτα σε χαρτἰ στο εἰχα γρἀψει
Εἰναι η ζωἠ μικρἠ και γρἠγορα περνἀ