Δικό μου πάλι είπες πως είναι το άδικο
χωρίς σημάδι
με όρισες κατάδικο.
Δικό μου πάλι το λάθος και τα βήματα
μες στο σκοτάδι
πληρώνω για τα κρίματα.

Παράπονό μου!
πληγή που καίει τα στήθια μου
μπες στο όνειρό μου
να νιώσεις την αλήθεια μου.

Δική μου πάλι Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο
μα αν πεις χαλάλι
με σπρώχνεις ως το θάνατο.
Αυτό το πάθος τέλος δεν έχει μη ρωτάς
κι αν το ’πες λάθος
ποιος ξέρει τι είναι Έρωτας.

Παράπονό μου!
πληγή που καίει τα στήθια μου
μπες στ’ όνειρό μου
να νιώσεις την αλήθεια μου.