Ξάπλωσα στην ακρογιαλιά
στου πέλαγου την άκρη
μου στέγνωσε το δάκρυ
για πάντα η ξενιτιά

Τον τόπο μας αφήσαμε
που ρήμαξε κι εχάθη
άλλο παιδί μη μάθει
τι είναι προσφυγιά

Τη μια εδώ, την άλλη εκεί,
ποιο χώμα με φιλοξενεί και ποια πατρίδα
του κόσμου την απανθρωπιά
σε μία βάρκα μια βραδιά μες το Αιγαίο είδα

Άλλη ζωή μας τάζανε
και μας χαμογελούσαν
την ώρα καρτερούσαν
που μας βουλιάζανε

Στης θάλασσας ήταν γραφτό
να δούμε τ' όνειρό μας
και το χαμόγελό μας
να μένει στο βυθό