Μοιάζουν οι ώρες
θαμπές και θλιμμένες,
σαν βρώμικες πόρνες,
πικρές ερωμένες,

σαν άρρωστα ζώα
που τρέχουν στα δάση,
γιατί η καρδιά τους
δεν έχει χορτάσει.

Παράξενα φώτα,
παντού ησυχία,
μα μες στην ψυχή μου
ξεσπά τρικυμία

για όσα έχω ζήσει,
για όσα θυμάμαι,
γλυκό μου μεθύσι
απόψε φοβάμαι.

Σαν πέφτει τ’ αστέρι
αργά σαν το χιόνι,
απ' το παραθύρι
το όνειρο λιώνει.

Φλόγα που σβήνει,
ο χρόνος παγώνει,
και ο έρωτάς μας..
κρασί που τελειώνει..