Θνητός ο έρωτάς σου Μα αθάνατος θα μείνει
Στους κόλπους του καμμένου στήθους μου.
Τη φλόγα να φυσάει και να μου τραγουδάει
Χτυπώντας τα φτερά στους χτύπους μου

Και οι χείμαρροι που τρέχουν απ’ τα θολά μου μάτια
Παλεύουν για να σβήσουν τη φωτιά
Μα εκείνηνε δε σβήνει θα καίει σαν καμίνι
Γυρεύοντας εσένανε ξανά

Η κάμαρα γυρίζει αδειάζει και γεμίζει
Ψάλωντας τους κρυμμένους ήχους μου
Κι εγώ στη μοναξιά μου ανοίγω τα χαρτιά μου
Να γράψω τους καινούργιος στίχους μου

Και οι χείμαρροι που τρέχουν απ’ τα θολά μου μάτια
Παλεύοντας να σβήσουν τη φωτιά
Τραγούδι εχουν γίνε που καίει σαν καμίνι
Γυρεύοντας εσένανε ξανά