Δεν είναι μόνο απ’ τον Παράδεισο
που φύγαμε τον πρώτο
και μας οδήγησαν γυμνούς
το δειλινό στην έξοδο

Δεν είναι μόνο εκείνη η έρημη φορά
που ’χε τον πόνο
μα κάθε που ένας από μας
μπρος στ’ αδιέξοδο
λέει χωρίζω απ’ τον άλλο
και τελειώνω

Κι απ’ τον Παράδεισο ξανά
με ίδια βλέμματα γυμνά
μπροστά σου ανοίγεται
ολόκληρη η ανθρωπότητα
κι εσύ που μόνος προχωρείς
με την εικόνα της ζωής
πέτα την πια
αν είναι μια
εικονική πραγματικότητα

Δεν είναι μόνο που ένα Σάββατο
μισές φωτογραφίες
θα καταλήξουν οι στιγμές
σαν δυο κομμάτια ανόμοια

Δεν είναι μόνο που τα λάθη
δεν τα κάναμε σοφίες
μα περπατάμε σε λιμάνια, αεροδρόμια
εμείς τα θύματα
εμείς κι οι εγκληματίες