Σε ένα πηγάδι έσκυψα, να δω ποια είναι αλήθεια,
η τριλογία της ψυχής ή τα άλλα παραμύθια.
Το χέρι όμως με άρπαξε, δήθεν από συνήθεια,
μην πέσω μέσα στο βυθό, μην μάθω την αλήθεια.

Γέφυρα:
Ο γρίφος έμεινε άλυτος, και τα μαλλιά μου ασπρίσαν,
σαν Οδυσσέας ταξίδευα, κι Ιθάκη όμως δε βρήκα.
Της άγνοιας ο παράδεισος, της Κίρκης η μαγεία,
μες τη ψυχή μου χάραξαν, τη λέξη «τριλογία».

Ρεφραίν:
«Η τριλογία της ψυχής, πηγάδι δίχως βάθος,
μια πέτρα πέταξα μικρή, και μου παν έχεις λάθος.
Φεύγα μου λένε, από ‘κει, έχει νερό για πάθος,
είσαι μικρή να ερωτευτείς, πηγάδι δίχως βάθος!
Η τριλογία της ψυχής, ποτέ δεν κάνει λάθος…

Σε ένα πηγάδι έσκυψα, να δω ποια είναι αλήθεια,
η τριλογία της ψυχής ή τα άλλα παραμύθια.
Μα ένα χέρι μ’ άρπαξε, δήθεν από συνήθεια,
μην πέσω μέσα, μην πνιγώ, μην μάθω την αλήθεια.

Γέφυρα:
Να κλέβω την παλίρροια, πάνω σε μια σχεδία,
να είμαι στο μεταίχμιο του ονείρου μια πυξίδα,
και μόλις το τετελεσταί γραφτεί σε μια σελίδα,
πωλείται ή ενοικιάζεται να βάζω πινακίδα.