Βγαίνω χάραμα στο δρόμο
κι η πόλη καίγεται
κι ότι δε θα δουν τα μάτια
με τραγούδια λέγεται

Τα δικά μας venceremos
όνειρα μονάκριβα
θέριζαν κορμιά οι σφαίρες
κι από φόβο στα κρυβα
τα δικά μας venceremos
όλα τα μελούμενα
σα λουλούδια ανθισμένα
σαν παιδιά χαρούμενα

Στέκομαι να σε κοιτάξω
κι η καρδιά τρελαίνεται
πως να ζήσω σ’ ένα κόσμο
που δεν ονειρεύεται

Τα δικά μας venceremos
όνειρα μονάκριβα
θέριζαν κορμιά οι σφαίρες
κι από φόβο στα κρυβα
τα δικά μας venceremos
όλα τα μελούμενα
σα λουλούδια ανθισμένα
σαν παιδιά χαρούμενα