Δεν ξέρω πού θαφτήκανε οι πλάνητες
ανέστιοι νεκροί
οι πνιγμένοι.

Κανένας ξύλινος σταυρός δεν θα δηλώνει
τη βάσανό τους επί γης
και τον απελπισμένο διάπλου.
Όταν τους συλλογίζομαι απάτριδες
με τα μωρά στην αγκαλιά
μες στου Αιγαίου τα νερά πνιγμένους
μού ‘ρχονται στο μυαλό
τα κατ’ αγρούς μοναχικά οστεοφυλάκια της Ανάφης
τα μνημόρια.
Διάσπαρτα στις βουνοπλαγιές, μες στα χωράφια
σε τοποθεσίες περίοπτες
εκεί θα τους φαντάζομαι θαμμένους.

Φαντασία ένοχη, για τούτο γενναιόδωρη
να τους προσφέρει μετά θάνατον
αυτήν την καλοσύνη.