Ο μισεμός σου την καρδιά
έχει στα δυο μοιράσει
κι εκείνη σ' αγαπά διπλά
αντί να σου ξεχάσει.

Ω μερακλή μου λογισμέ
και περιορισμένε
στον περεστέ που μ' έφερες
φοβούμε σε καημένε.

Ανάθεμασε έρωντα
πως μ' έχεις ποδομένο
απού να δω το τόξο σου
μια ταχινή σπασμένο.

Για μια βαθιά μελαχρινή
έχω πολλά παρτίρει
Θέε μου μη 'φήνεις άνθρωπο
έτσα καημό να σύρει.