Στα κρυφά
Είδες να φεύγει σ’ άλλο σώμα
Κι από τη σκόνη φάνηκε
Πως ήταν βιαστική

Ξαφνικά
Έμεινες να κοιτάς το χώμα
Που πάνω του περπάτησε
Σαν έπιασε βροχή


Κι έμεινε αχτένιστος

Καμπουριασμένος και βουβός
Ο στίχος που τής χάραξες στο δέρμα
Αφού δεν άντεξε

Ν’ ανηφορίσετε μαζί
Του έρωτα το δρόμο ώς το τέρμα


Σκοτεινιά
Μέσα στο σπίτι που παλιώνεις

Στου χθες τα ερείπια πέρασες
Τα χρόνια σου σκυφτά


Η ζωή
Έξω απ’ τα στόρια που σηκώνεις
Γέρασες πια και είναι αργά
Να γεννηθείς ξανά