Με χαλιά μαγικά τριγυρνώ στα παλιά
μιας μικρής μου αγάπης
και οι νεράιδες θα πουν γελαστά,
πως με πήραν νερά
που δεν έχει ο χάρτης

Τα κλεμμένα φιλιά, στο μυαλό χαρακιά
νικοτίνη στο αίμα
κι η βροχερή του Ζαππείου βραδιά,
που μας πήγε μακριά
ζωγραφιά μες το βλέμμα

Οι αναμνήσεις της ζωής
τρέχουν σαν φιλμ μπροστά στα μάτια
φυλακισμένοι εκδρομείς
σ’ ένοχα μονοπάτια

Πονεμένη καρδιά, του Ευρίπου νερά
σε βουλιάξαν στο κύμα
και τα αισθήματα γίναν σχοινιά
που μας πνίξαν αργά,
στο παράλογο θύμα

Τον καιρό της φωτιάς που φυσούσε νοτιάς
κι ένας έρως αντάρτης
το μυστικό ραντεβού μιας φοράς,
της αγάπης φονιάς
δειλινό μιας Τετάρτης