Σα βουβή ταινία η ζωή περνάει
κι όλο αναζητάει το χρυσό του Μίδα
Πάντα ταξιδεύει σ’ άγονη γραμμή
κάθε μια στιγμή ζει με την ελπίδα

Χρόνια και αιώνες παρακολουθά
σκηνικά πορείες κι άγρια μυστικά
Καίει τις αγάπες κλαίει στα κρυφά
ο Χριστός και Ιούδας που μας τυραννά

Σαν περιπολία στο σκοτάδι πάει
σύνορα φυλάει πέρα στην Κολχίδα
Ψάχνει για το δέρμα πούναι όλο χρυσό
παραμιλητό η ζωή που είδα

Στην αφετηρία η ζωή γυρνάει
κι ίδια προσπερνάει στην αθανασία
Μα στο τέρμα φτάνει διαφορετικά
κι άλλη μια φορά γίνεται θυσία