Άγιος αμαρτωλός
μες στο κόσμο βαφτισμένος
και της λογικής ο Ιουδάς
με μπαρούτι φορτωμένος.

Σέρνω πάνω μου ο φτωχός
τάματα, ευχές, γκρεμό
μα έχω μάθει να βαστώ
κι απ'τα αγκάθι βγάζω ανθό.

Τι κι αν σκάω πάνω σε βράχια
δε κοπάζει η λαχτάρα
κι όσο χάνω τόσο βρίσκω
την απάντηση στο γρίφο.

Της καρδιάς σου το αγκάθι
μην το βρίζεις το δικάζεις
γιατί σ'εμαθε της λάσπης
τα άστρα να τα λογαριάζεις.

Άγιος αμαρτωλός
τ'όνομα κι η υπογραφή μου
κι ορκισμένος να προδίδω
το κορμί για την ψυχή μου.

Να σκαλίζω ουρανό
να ματώνω σαν θνητός
μα να πέφτω στο θεριό
σαν να είμαι αθάνατος.